Bakfietsmiserie

Vragend kijken de bouwheer en installateur architect Pol Pineut aan. Ze staan met drie in de technische ruimte. Schouder aan schouder, want ruim is het er niet. Dat hoefde ook niet: meer dan een frigo, diepvries en warmtepomp kwam er niet in.

Tot een minuut geleden.

Toen kondigde de installateur doodleuk aan dat die warmtepomp niet zonder extern buffervat kan. Toch niet als de vloerverwarming zoneregeling krijgt. En laat de bouwheer daar nu net op staan, natuurlijk.

“Wel”, herhaalt de installateur zijn vraag, “Waar kan ik dat buffervat kwijt?”

“Ja, hier niet he”, reageert Pol kribbig. En er meteen achteraan: “Je fabrikant had me nochtans verzekerd dat er geen extern buffervat nodig was!”

“Ja maar, met een zoneregeling …” begint de installateur.

Pol luistert al niet meer en denkt koortsachtig na. Hoe gaat hij dit nu weer oplossen? En hoeveel tijd en geld zal dat grapje kosten?

Hij denkt terug aan het gesprek met de fabrikant. Pol had zijn huiswerk gedaan en stelde de juiste vragen om de warmtepomp te kunnen inplannen. De antwoorden klonken mooi. Te mooi, bijna. Verwarming én koeling op koelkastformaat, wie zou daar niet voor vallen?

Pol alvast wel, want zo had hij net genoeg ruimte voor die bakfiets in de garage.

Te vroeg gejuicht dus.

Moraal van het verhaal? Fabrikanten durven wel eens een goednieuwsshow brengen. Als Pol me had ingeschakeld voor een technisch ontwerp, dan had ik die meteen doorprikt.

Zoneregeling? Altijd met buffervat.

Sorry, bakfiets.