De heen-en-weerberging

Furieus is hij. En terecht.

Wanneer Pol Pineut – al 30 jaar architect bij Pineut & co – aankomt op kantoor, duiken de juniors weg achter hun laptops. Als Pol zo kijkt, dan blijf je beter uit de buurt.

De reden? Zijn werfvergadering in de Heidestraat verliep – zacht uitgedrukt – niet zoals gepland. Al was ze goed begonnen.

Pol had er zijn plan voorgesteld. Versie 7 intussen, want de bouwheer veranderde al vaker van gedacht dan een puber van profielfoto. Een kelder, geen kelder. Eerst radiatoren, dan vloerverwarming. Geen warmtepomp, toch een warmtepomp. Maar nu zijn we er ein-de-…

“Die berging staat verkeerd.”

Instant stilte. Iedereen kijkt naar de installateur, die met zijn vinger in het plan prikt. “De berging zit daar en de collector staat aan de andere kant van het huis.”

Klopt. De berging en collector lagen eerst netjes naast elkaar. Maar de berging moest plots ruimer (die warmtepomp, weet je wel) en dus moest ze verhuizen.

“Dan leggen we daar toch een leiding tussen?” zegt Pol hoopvol.

“Twee leidingen”, antwoordt de installateur. “En die kunnen niet in de vloer. Te weinig opbouwhoogte. Op het plafond, misschien?”

Pol staart hem aan. Chauffagebuizen op zijn strakke plafond?

“Dit zijn de sixties niet he”, bijt hij de installateur toe. Maar hij weet al dat hij aan het kortste eind trekt. Terug naar de tekentafel dus, om de berging te verhuizen en zijn zorgvuldig afgewerkte plan wéér om te gooien. Allemaal omdat de bouwheer niet wist wat hij wou.

Had Pol dit kunnen voorkomen?

Nee, want elke architect botst wel eens op een bouwheer die alle kanten op gaat. Dat er dan al eens een foutje durft kruipen in een plan dat x keer is aangepast, spreekt voor zich.

En ja, want mijn gebouwsimulatie had glashelder gemaakt wat er nodig was voor verwarming en koeling. Geen twijfelende bouwheer dus. En met een technisch ontwerp kon ik bij elke planwijziging checken of alles technisch nog goed zat.

Het resultaat? Geen nodeloze aanpassingen. En geen heen-en-weerberging.